Tokony
hatao ny sitrak’Andriamanitra.
Taorian’ny fanasitranana ilay boka (alahady
faha-6) dia ny fanasitranana ilay lehilahy malemy indray kosa no
tantarain’ny Evanjely amintsika (Mk 2, 1-12). Samy
anasitranana ireo saingy hitantsika mazava ny fahasamihafan’ny fomba nentina
nanatona an’i Jesoa. Ilay boka dia nanatona antsitra-po Azy ka nangataka fa
“raha sitrany dia hainy ny manasitrana azy”. Ilay malemy lazain’ny Evanjely
amintsika anio kosa dia nolanjain’ny olona efa-dahy. Nahita ny finoan’izy ireo i Jesoa ka “namela
heloka” ilay malemy (and.
5).
Akory ny
halalin’izany fampianarana izany, hanome hery antsika amin’ny vavaka
hifanolorantsika, ao anatin’ny Fiombonan’ny olomasina ventesintsika
lalandava amin’ny fiekem-pinoana, ka ny fitalahoana atao am-pinoana hitondrana
eo anatrehan’i Jesoa ny halemen’ny hafa, dia hahazoana famelan-keloka. Moa tsy
izany ve no ho vimiaina hitondrantsika ny fiainam-pirenentsika, izay oharina ho
toy ny lehilahy malemy, eo anatrehan’i Jesoa, amin’ny vavaka mipololoitra avy
amin’ny fontsika?
Zary hery
ho antsika mpanara-dia Azy izany, satria mahatonga antsika ho mpiarahalahy
mianala, hifampatoky amin’ny vavaka hifanolorana, ary samy mahatsapa ny
hasarobidin’ny adidy hiantsorohana : ny filanjàna ho eo anatrehan’i Jesoa ny
rahalahy malemy… na amin’ny fomba ahoana na amin’ny fomba ahoana, eny fa na dia
hanesorana tafotrano aza.
Izay
voavela heloka kosa, tsy ho menatra ny haneho ny finoany, ka haiky an’i Kristy;
tsy ho menatra ny hibata ny fandriana ka hody any an-trano (and. 11). Manambara ny
hevitry ny fibebahana marina sy ny famelan-keloka tanteraka izany : izay
voavela heloka tsy akory afaka ny hanadino ny lasana, saingy kosa matoky ilay
herim-panafahana hahafahana miverina any an-trano. Ny fahatsiarovana ny
fahalemena (fandriana natoriana) araka izany dia zary vavolombelona hanehoana
ilay Herim-panafahana sy ny halehibeazan’ny famindram-po noraisina.
Ahoana tokoa moa no fanadino ny lasa sy tsy hihevitra ny zavatra taloha? (Vakiteny I Iz 43, 18-25) Mazava loatra, amin’ny fiantohana amin’ny zavatra vaovao hataon’ny Tompo ka hitory fiderana azy. Manambara amintsika izany fa ny tena fibebahana dia tsy hoe famafana ny lasa ihany tsy akory fa fifantohana amin’ny ho avy : hibeda ny fandriana ka handeha hody. Izany no anentanan’i Md Paoly hoe : “Aza mety ho resin'ny ratsy, fa reseo amin'ny soa ny ratsy” (Rm 12, 21).
Isika tsirairay koa no antsoina hizaka ny halemen’ny hafa, hanao soroka miara-milanja sy tongotra miara-mamindra hitondra ny halemena eo anatrehan’i Jesoa. Ampahatsiahivin’ny salamo amintsika ny fahasambaran’ny mpihay ny mahantra sy ny ory (Sal 40, 2-14). Mampandini-tena ihany izany amin’izao ankatroky ny fanombohana ny Karemy izao, manoloana ny toe-java-misy eo amin’ny Firenena sy ny fiaraha-monina, satria toa zary enta-mavesatra ankeihtriny ny marary sy ny mahantra mbamin’ny osa. Toa adinontsika fa nanaiky ho tonga toa azy ireny i Kristy, mba hitiavantsika Azy ao amin’izy ireny.
Izy rahateo no naneho amintsika ny tena fitiavana, amin’ny nanaovany “eny” mandrakariva mba ho voninahitr’Andriamanitra (2 Kor 1, 18-22) ka mampisy heviny ny fiainantsika, na anatin’ny fijaliana aza, satria efa nohazavain’ilay Finoana an’i Kristy ilay manam-pahefana hamela heloka ka maniraka antsika koa hizotra an-kafaliana ho any an-tranon’ilay Ray iombonana.