Alahady faha-27 Taona A Mandavantaona

Tsy hoe famaliam-paty tsy akory, sanatria, na hoe Andriamanitra mila vaniny ny Andriamanitsika.

Nianarana tamin’ny Katesizikely fahiny ny antony naharian’Andriamanitra antsika : “Nohariany isika mba hosambatra mandrakizay miaraka aminy any an-danitra, rehefa tia sy manompo Azy ety an-tany”. Tsy mila ny fiderantsika Izy sanatria, fa ho famonjena antsika ny fiekentsika ny halehiben’ny Voninahiny : ampamirapirato ny tavanao ry Tompo, dia ho voavonjy izahay (Sal 79).

Dia izay fikatsahana ny voninahitr’Andriamanitra izay no tokony hanosika antsika hiasa ao an-tanim-boaloboka : “na inona na inona ataonareo hoy i Md Paoly dia ataovy ho voninahitr’Andriamanitra irery ihany” (1Kor 10, 31). Izay no hahafahana mifaly amin’ireo zara fa miasa nefa mandray karama mitovy[1]… izany no hahafahana mamolaka ny hambom-po ka tsy hanaovana kobaka am-bava, amin’ny fanekena ilay Ray maniraka hiasa any an-tanim-boaloboka.

Izany no hananana ny fiadanam-po, hahafahana mametraka ny zavatra rehetra eo am-pelatanan’Andriamanitra, ao amin’ny fivavahana (Fil 4, 6-9), ka hikatsahana ny mahasoa aloha vao ny mahafinaritra.

Tsy tokony hohadinoina fa ny asa ataontsika dia ho Azy Tompo. Mety hanome tsiny ireo mpiasa tsy nanome vokatra ny Tompony, lazain’ny Evanjely (Mt 21, 33-43) isika, saingy manohy ny nataon’izy ireo, amin’ny fanadinoana fa tsy araka ny halalin-tsaina, na araka ny asa vita no hitsarana antsika, fa araka ny fahaizantsika manome vokatra ara-potoana. Hevevriko fa tsy ny haben’izay vokatra hatolotra loatra no zava-dehibe (satria tsy miankina amin’ny mpiasa ny mety ho fahatongavan’ny orambaratra hanimba ny voly) fa amin’ny fahatsapan-tena ho “mpiandry omby volavita, tsy tompony fa mamerin-doha”[2] .. Izany no hitandeman-tena mandrakariva, sao ny heverintsika ho mpanota sy mpivaro-tena no hialoha antsika any amin'ny fanjakan'Andriamanitra.